Rozdział 2- The Maliks

Dzownek do drzwi wciąż dzwoni.

- Mamo możesz otworzyć?- krzyczę- Mamo! - krzyczę ponownie bez odpowiedzi.

Ugh.

Szybko wiążę włosy w kucyk i idę do drzwi, wciąż mając na sobie mokre ubrania.

Kiedy otwieram kobieta i chłopak w wieku Lucas'a stoją na przeciwko mnie z koszykiem. Posyła mi blyskotliwy, szeroki uśmiech i wręcza koszyk. Fajne pierwsze wrażenie- przemoknięta nastolatka z brudną twarzą, oh a wspomniałam o makijażu?  Grzecznie zaproszam, tak przypuszczam, naszych sąsiadów i ponownie wołam rodziców. Żadnej odpowiedzi.

- Chwilkę pani... Pódję po rodziców.

- Pani Malik, kochana- uśmiechnęła sie do mnie ponownie.

***

Okazało się, że kobieta, pani Malik i jej młodszy syn ( nie usłyszałam jego imienia) i jego starszy brat, Zayn mieszkają trzy domy w dół ulicy. Dobrze dla Lucasa który właśnie gra w piłkę z tym dzieckiem, w ogrodzie.

***

Trzy dni później.

Pozostały tylko dwa dni letnich wakacji- co oznacza, że rozpocznę szkołe za dwa dni. Moją nową szkołę. Będąc szczerą, nie mogę sie doczekać spotkania swoich rówieśników. Mam nadzieję, że poznam jakiś nowych przyjaciół.

Zawsze miałam dobrych przyjaciół wokół siebie. Nie jestem tą osobą z setką nie tak bliskich przyjaciół. Jestem zadolona z kilku, bardzo bliskich. Boże! Tęsknię Kayla!

Kayla jest moją najlepszą przyjaciółkę. Byłyśmy zawsze nierozłączne, pomimo naszych różnych osobowości. Jest naprawdę głośna i towarzyska ( czasami trochę za bardzo), podczas gdy ja jestem trochę cichsza i zajmuję się tylko jedną rzeczą na raz.

Wyrywam się z rozmyślania kiedy słyszę mojego brata i dziecko Malik śmiejących się, podchodzących pod moje drzwi. Czy oni są poważni?

- Hej Lucas możesz znaleźć sobie kogoś innego do wkurzania? - mówię fałszywym, zabawnm głosem spoglądajac przez dziurkę od klucza wprost to oka mojego brata. Wrzasnęli i zbiegli w dół schodów jak gdybym chciała wyjść i ich złapać.

Chwilę później ponownie słyszę ich ściszone głosy za moim pokojem.

- Jawaad, wyzywam cię abyś zapukał- słyszę mojego brata. Oh, tak ma na imię.

Wzięłam książkę i usiadłam na miejscu do siedzenia przy oknie, i zaczęłam ją czytać. Pomijając, że przeczytałam już je wszystkie. Potrzebuję więcej książek.

Zawsze lubiłam czytac, nie żebym była ''frajerem'' czy czymś. Myślę, że to fajne czasem zatracić się w czyimś życiu. To taka moja ucieczka.

Zauważyłam kątem oka coś idącego w kierunku mojego domu. To chłopak  w moim wieku, lub trochę starszy. Ma niemalże czarne włosy ułożone do góry jego głowy. Ubrany jest w czarne buty i skórzaną kurtkę. Nie mogę przestać sie gapić. Jest naprawdę gorący. Słysząc swoje myśli, przygryzam wargę. On naprawdę jest w tym sposobie bad boy'em. Mógłby brać udział w rekalmie Calvina Kleina. Już lubię to miejsce.

Ale chwila, dlaczego on idzie prosto do mojego domu?

Nie mam pojęcia.

Musiał poczuc mój wzrok, ponieważ jego ciemne oczy spojrzały ku górze wprost do mojego okna. Albo jestem naprawdę widoczna. Złapaliśmy na moment kontakt wzrokowy i zdałam sobię sprawę jak dziwaczne to jest, że wyglądam za okno jak jakiś pies. Znaczy prawie liżę szybkę swojego okna. Siadam szybko ponownie zarumieniona.

Dlaczego się rumienię?

Przeciwstawiam się swojemu pragnienu zbiegnięcia na dół, rzucenia się na niego i całowania jego stóp. Słyszę dźwięk otwierania głównych drzwi i wesoły głos mojej mamy.

Co on tutaj robi i kim jest?  
__________________________________________________________________________

Dziękuję za wszystkie miłe słowa.

Za komentarze, tyle wejść i obserwujących <3

Kooocham najmocniej♥

CZYTASZ=KOMENTUJESZ♥ :)